Juliana - iedereen noemt haar Julienne - vierde haar verjaardag in het woon-zorgcentrum in het bijzijn van haar familie, medebewoners en personeelsleden van de afdeling de Zonnebloem, directie en zusters van het woon-zorgcentrum en burgemeester Carl Vereecke (Kartel) en het Kuurnse schepencollege.
De eeuwelinge, die tot haar 92ste in haar eigen huis in Kortrijk woonde, verblijft ondertussen al dertien jaar in het Kuurnse woon-zorgcentrum.
Julienne werd geboren op 28 september 1907 als oudste van zes kinderen. Ze huwde in 1929 met Jozef Dewyn, maar werd in 1951 al vroeg weduwe toen haar man op 43-jarige leeftijd overleed.
Ze ging gaan poetsen bij mensen en was ook graag bezig met kinderen. Ze hielp 20 jaar mee in de kinderkribbe en heeft ongeveer 6 jaar gezorgd voor kinderen tijdens de schoolvakanties in Kindervreugde Nieuwpoort. Ze heeft zelf twee kinderen, zeven kleinkinderen en al heel wat achterkleinkinderen en ook al enkele achterachterkleinkinderen.

Op reis met trein en bus
Reizen zat Julienne in haar bloed. Samen met vriendin, Elza reisde ze door heel Europa per trein of met de bus. Julienne was daar heel trots over en deed tot nog niet lang geleden niets liever dan vertellen over die verre reizen van haar.
Haar lievelingsgedicht ‘de Krekel en de Mier’ en tevens haar levensmotto - want Julienne wilde zolang het kon alles zelf doen - kon ze tot enkele jaren geleden nog voordragen. Zo declameerde ze het gedicht voor de micro vijf jaar geleden op haar eeuwfeest.
De oudste bewoner van Kuurne is vastberaden om er nog enkele jaartjes bij te doen.

bron: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20121003_00321208

Dit artikel stelt de vergrijzing voor. Mensen worden alsmaar ouder en ouder doorheen de jaren, dit komt vooral omdat de verzorging er ook op voorruit gaat, wat heel positief is.
Het is leuk dat mensen ouder worden, zo beleven ze veel meer, ze krijgen meer achterkleinkinderen, wat voor hen heel plezant is.
Je kan dit artikel ook vinden in mijn materialenmap.