In dit
filmpje drukken ze de mensen eens met hun neus op de feiten.
In het
begin van het filmpje zie je een zaal vol met mensen. Wanneer de twee mannen er
kalfje Barabas bijhalen, beginnen de mensen te lachen. Dan vertellen ze dat
kalfje Willy het niet heeft overleefd en dat omdat de mensen eten wilden.
Je ziet
hun blikken veranderen wanneer er een soort herdenking wordt gehouden. Het komt
hard aan als ze zeggen: ‘We herdenken Willy, maar ook zijn mama die na een half
jaar al afscheid moest nemen van haar kindje.’
Maar uiteindelijk
leeft kalfje Willy nog. Ze tonen wat er echt is gebeurd in het slachthuis. Ze gaan
op bezoek bij Karel, een vleesboer, hij heeft een biologische vleesboerderij. Het
vlees hangt daar letterlijk aan de bomen en groeit in de grond.
Dit filmpje
maakt duidelijk dat we te veel vlees eten. Je kan het ook in de cursus terug
vinden bij duurzame voeding. We leven in een paradoxale wereld: we eten te veel
vlees. Het overmatig consumeren van vlees en vis doet onze voetafdruk enorm
stijgen. Vlees eten maakt vaak deel uit van een routine (wat bij de mensen in
de zaal waarschijnlijk ook het geval is), mensen denken onterecht dat veel
vlees eten gezond is. De gemiddelde Vlaming neemt 1,5keer het maximum
aanbevolen eiwitten per dag op. Vooral overconsumptie van rood vlees, wat het
meest milieuvervuilend is, verhoogt het risico op hart- en vaatziekten,
overgewicht, diabetes en sommige kankers.
Het is
een uitdaging om duidelijk te maken dat regionale, seizoensgebonden, vleesarme
en fairtradevoedingspatronen niet alleen gezonder en rechtvaardiger zijn, maar
ook milieuvriendelijker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten